Ravensbrück

Enfant, Stefanie rêve parfois que des soldats envahissent sa rue et qu’elle doit fuir.

Mais ce n’est qu’à l’âge de 16 ans qu’elle prend conscience que ses cauchemars sont liés à ce qu’a vécu sa grand-mère … Pendant la seconde guerre mondiale, celle-ci a été arrêtée et placée au camp de concentration pour femmes de Ravensbrück. Elle en sortira marquée à jamais. Peu à peu, Stefanie commence à en parler avec sa mère et sa grand-mère. Il devient évident que le passé de sa famille s’est instillé partout dans leurs vies.

Petit, artisanal, personnel, expressif et sans paroles, le langage théâtral de Stefanie est nourri de documentaires, d’ouvrages historiques, d’entretiens avec des experts en traumatisme, de bribes de lettres personnelles et de conversations avec sa grand-mère. Trois générations de femmes occupent le devant de la scène. Leur présence nous rappelle que nous ne venons pas de nulle part.

De et avec Stefanie Claes. Dramaturgie et feedback: Sofie Van der Linden, Barbara Claes et Simon Allemeersch. Conseil lumière: Marlies Jacques. Production: Lucinda Ra. Coproduction: De Studio et VIERNULVIER. Diffusion: Vincent Company.

NL

Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.

Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten.

Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.

Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich – naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten – op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.

Ravensbrück is een woordloze en beeldende voorstelling voor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.

ENG

During the Second World War, Aline Vervoort, grandmother of Stefanie Claes, is captured in her house in Winksele together with her parents. For a whole year she stays in Ravensbrück women’s concentration camp in Germany. She survives those dark months of cold, hunger, and abuse, but her life is marked forever by the horrors of war. Nothing is ever the same.

As a child, Stefanie dreams sometimes that soldiers invade her street and that she has to flee.

Yet it’s not until she’s 16 that she genuinely realises what drama has taken place in her family and she starts talking about those things with her grandmother and mother. Gradually, it becomes clear that the war legacy of her family pervades their lives.

Ravensbrück is a wordless and visual presentation for a restricted audience of adults and (their) children aged 10 and above. Besides the literal meaning of war trauma, Ravensbrück shows how certain events can have a lifelong effect on your life. Three generations of women take centre stage, because everyone is a child of someone.